Біз көбіне таланттарды ірі мегаполистерден, зиялы қауым шоғырланған орталардан іздейміз де, олардың шалғайда, ауылда да тұратынын ескере бермейміз. Бәлкім, бәзбір оқырмандар көкейінде беймезгіл ағып түскен жұлдыз құсап қып-қысқа ғана ғұмыр кешкен оның рухына соншалық тағзым ететіндей не еңбек сіңірді, артына қандай мұра қалдырды деген күмәнді ойлар қонақтауы мүмкін. Иә, туған жерінде, облыс орталығында өткен әдебиет кештерде, тағылымды бас қосуларда балауса жырлары мен қоғамдық құбылыстарға қатарласа үн қосқан өткір мақалалары және естеліктер топтастырылған жинақтың тұсауы кесілді. Жергілікті жас ақындар арасында оның атында байқау жариялау, оқулар ұйымдастыру, тағы басқа ұсыныстар қолдау тапты. Назгүл еңбек еткен М.Жұмабаев атындағы гуманитарлық колледж басшылығы «Туған жер» бағдарламасы шеңберінде өмірі мен шығармашылық жолдарын сыныптан тыс оқу сабағына енгізіп, оқушыларға ғылыми жобалар ұсынды.
Назгүл ауыл-аймаққа алдымен арқалы айтыскер ақын ретінде танылды. Суырыпсалма сөз сайысында пайда болған жаңа есім жан-жағына нұр шуағын шаша келді. Қызылжар өңірінде тоқырап қалған көне дәстүріміздің қайта оралуына, дамуына, жандануына үлкен үлес қосты. Тумысынан турашыл, өршіл, намысшыл, өткір мінезі ұлтжандылық қасиеттермен біте қайнасып жатты. Оның өлең-жырларынан өзіндік үн, леп аңғарылып тұратын. Ой-қиялы бірде аспандап, ақша бұлттарды кезсе, енді бірде жер бауырлап, томаға-тұйық сергелдеңге түсіретін. Былайғы жұрт түсіне бермейтін алай-дүлей, тылсым сезім құшағында жүретін. Жас құрақтай бүршік жарып, көктеп келе жатқан сыршыл жүрек Мағжанға, Мұқағалиға еліктеп өсті.
Көгілдір оттар төрінде
көлдің ойнаған,
Толқынға мініп, қызыққа
самал тоймаған.
Дүниеде тылсым, осынау
түннен не сезіп,
Не іздеп отыр жағада жалғыз ойлы адам, – секілді келісті шумақтар аз емес.
Жиырмаға енді ғана толған Назгүл «Сенесің бе, сенбейсің бе адамға, Түсі өзгеріп шыға келер табанда. Қу түлкідей су төгілер үстінен, Абыр-сабыр түсініксіз заманда» деп кіршіксіз таза көңілін айқара жайып салады. Қияндағы ауылда аудандық газетте журналистік еңбек жолын енді ғана бастаған, «ана сүті аузынан кебе қоймаған» өрімдей қыздың ана тілі туралы жанайқайы адамды тебірентпей қоймайды. «Тілім жатыр тамырынан қырқылып, Жанарымда жасым содан тұр тұнып. Туған жұртым қалмасын деп іркіліп, Жан жүрегім жүр ғой менің жыртылып», деген кесек ойлар бүгінгі күннің де шетін мәселелерімен астасып жатқандай.
Суырыпсалма ақындығымен, жауқазын жырларымен, журналистік қарым-қабылетімен елді елең еткізген Назгүл 25 жасында жол апатына ұшырап, мезгілсіз көз жұмды. Ақ армандардың ақ парақ бетіне түспегеніне де ширек ғасырға жуық уақыт болыпты. Бірақ алтын асықтай асылымыздың сағыныш сазын қозғайтын, жүрек қылын тербейтін сыршыл өлең-жырлары қызғалдақ ғұмырдың мәңгілік бейнесіндей көрінеді.
Өмір ЕСҚАЛИ,
«Егемен Қазақстан»
Солтүстік Қазақстан облысы
Суретті түсірген
Амангелді БЕКМҰРАТОВ
