Дариға-ай, көктем қыз еді,
Дәурені кетіп, болды күз:
От-бұйра шашын күзеді,
Сартора салды, солды қыз.
Ойнап та күліп көктеммен,
Жүрдім ғой албырт шағымда,
Өрелі таңын өткергем
Жанында, жасыл бағында.
Жыр еді-ау толы жан-жағым,
Жырау ем қаннен қаперсіз,
Ойламай өмір аржағын,
Шайқадым, төктім қатерсіз.
Гүл еді-ау менің жан-жарым,
Қыз еді-ау нәзік еліктен.
Жұпарын шашып жан-жағым,
Еліткем, жырды шеріткем.
Баянсыз деген сөз мәнін
Баяғы кезде сезбеппін.
Қызық пен қыздың тозбағын
Түсінбей, бейғам ержеттім.
Дариға-ай, көктем қыз еді,
Дәурені кетіп, болды күз:
От-бұйра шашын күзеді,
Сартора салды, солды қыз.
Қуандық Шаңғытбаев
