Кейіпкеріміз Нұрболат Ысқақов сурет әлеміне кездейсоқ келген жан емес. Бойын кернеген бұла сезім өмірдің өз суреттерін қаз-қалпында қағазға түсіртіп, көңілдегі көрікті ойды кенеп бетіне өргізді. Ақ пен қара алмасқан аласапыран тіршіліктің алуан түсті бояулары санасында сызылып, балаға мирас болған баба аманатын өнер тілінде болашаққа жеткізуді өмірлік мұратына балады. Қысқа баққа қызығып, атақты болам деп арпалысқан жоқ. Өмір шындығына зәредей қиянат келтірмей, көргені мен түйгенін мөлдірете отырып буырқанған бояуларға айналдырды. Қастеевтен жалғасқан қасиетті мұра қалтарыста қалмаса деген тілек қылқалам шеберін дегдар өнердің тұңғиығына бойлата беріпті. Оның кенебінде тау мен аспан, адам мен табиғат бір-бірімен біте қайнасып жатады.
«Нұрболат Ысқақовтың пейзаждарының тартымдылығы оның табиғатқа деген ыстық ықыласында, шынайы шындықты көре білуінде, оны романтикалық аспектіде қабылдай алуында жатыр. Шығармаларынан суретшінің эмоциялық қабылдауы мен көңіл күйіне сай сан құбылған көрінісін көруге болады. Ой толғамының эпикалылығы автордың жаны мен жүрегінен шыққан қоршаған ортаның әрбір талшығына деген сүйіспеншілігімен тоғысқан. Түстік қатынастары бояудың жатықтығы мен үйлесіміне қарай ұмтылады» дейді өнертанушылар.
Суретшінің қылқаламынан өрілген сұлу пейзаждарға көңіл көзіңізбен бойласаңыз, аспанның асқақтығын, таулардың биіктігін, жылқының мінезін, адам көңіл күйінің сан тарау ырғақтарын, туған жердің тұмса табиғатын мүлде бөлек қырынан көресіз. Табиғатпен үйлесімді сезімді серік еткен автор эстетикалық мұратына сай тың образдар табуға талпынады.
Мына бір картинада ұшар басы аспанмен астасқан Тәңіртаудың етегін бойлаған алып жоталардың керім келбеті көз қарықтырады. Жадыраған жаз маусымын жырлаған жасыл жайлау жан жадыратып, көңіл баурайды. Мың ақын жырласа тіл жетпейтін табиғат-ананың тамаша кейпіне таңғалмасқа шараңыз жоқ. Осы сұлулықтың барлығын суретші өз жан-дүниесі арқылы үйлесімді түстермен әсемдеген. Сұлу қыздың күлкісіндей сылдырап аққан тау өзені кенепке өзгеше өрнек сыйлап тұр. Қылқаламнан өрілген Шоқан мен Мұқағали сұлбасы тарих бедерінде қатталған қайталанбас сәттердің кескін келбеті деп ұғарсыз. Ал соғыстан оралмаған перзентін зарыға күткен зарлы ананың қасіретін бейнелеген кейуана кейпі зарлы замананың запыранын дәл анықтап беретіндей.
Ол ойланып отыр... Көңілде сұлбасы сызылған сұлулықты өлтіріп алмай, қалайда таза қалпында өмірге әкелу керек. Ми қабығын кемірген ауыр ойлардың құрсауынан арылудың жалғыз жолы сол ғана. Түн тыныштығын бұзған ала күшік қалжыраған суретшінің халін ұққандай ауық-ауық үреді. Таң себезгілей бастады. Іштегі алай-дүлей арпалыс сап тиылып, соңғы бояу жағылды. Шынайы сезіммен өріліп, суретшінің жүрегінен өткен кезекті туынды қолмен емес, жанмен жазылған шығарма деп аталады.
Қолмен емес, жанмен жазылған деп біліңіз.
Арман ОКТЯБРЬ,
«Егемен Қазақстан»
АЛМАТЫ
