Қарап отырсақ, кішкентай ғана ауылдардың өз тіршілігі мен танымал да сыйлы жандары, өз «Қожанасырлары» бар. Өздерінше дәурен кешіп, дәуірден өтеді.
Қызылордалық байырғы фототілші Болат Омарәлиевтің шығармашылық қоржыны дәл осындай танылмай өткен біртуар жандардың тағдырына толы.
– 2000 жылдары газет тапсырмасымен Қызылорда облысы, Сырдария ауданындағы Сәкен Сейфуллин атындағы шаруашылықта жүргенмін. Күріш орағының күйіп тұрған уағы. Біз фоторепортаж жасамақ болып, күріш жинайтын қойманың алдына барсақ, біраз адам ырду-дырду болып, шуласып жатыр жатыр екен.
Жақындап барсам, мына суреттегі Көпбол деген жігіттің мойнына құрдастары әрқайсысы 50 килолық үш қапты артып қойыпты. Біз енді ғана төртінші қапты арқасына салайын деп тұрған жеріне тап келіппіз.
– Ал салыңдар, салыңдар!, – деп дәу қара да қызуланып қоймайды. Жүзі күлім қағады. Мойнындағы үш бірдей қапты шыбын қонғандай елеп тұрған түрі жоқ. Қаумалап тұрғандардан сұрасақ, Көпбол деген ауылдың ауырды мыңқ демей арқалап жүре беретін азаматы екенін білгендей болдық.
Сол кезде Көпболдың әйелі келіп қалды да:
– Ойбай, тоқта, таста ана қаптарды! Белін сындырасыңдар! Бұған бәрібір, тағы он қап салсаңдар да мәз боп тұра береді. Денсаулық сендерге емес, оған керек қой, – деп шынында да шыж-быж болды. Жиналғандардың біреуі күліп, біреуі тағы қанша қап көтереді дегендей, әттеген-айларын айтып, шуласып жатыр.
Мойнындағы қаптарынан босаған сәтінде, Көпболдан сұраймыз ғой:
– Бауырым, штанга, күреске бардың ба? Басқа да спорт түрлеріне қатыстың ба?
– Ойбай жоқ! Ненің спорты?! Менің спортым күріш қоймасының 50 килолық қаптары ғой. Қайбір жылы киноға түсуге шақырған, бірақ барған жоқпын.
– Неге бармадыңыз? – дейміз біз де қоймай.
– Орысша білмеймін, – деп риязсыз ыржиып күлді.
Сол Көпболды бір-екі жыл бұрын қайтыс болды деп естідім. Неден қайтыс болғанынан хабарым болмады, дейді суреттің авторы.
Бұл да бір өмір!
Айнаш ЕСАЛИ,
«Егемен Қазақстан»
АЛМАТЫ
Суретті түсірген Болат ОМАРӘЛИЕВ
